Voorgeschiedenis. Op een zekere dag op het asielzoekerscentrum (azc) een drama voor. Er is een steekpartij met een, voor een mevrouw uit Mongolie, fatale afloop. Zij laat een dochtertje van zeven jaar na. Een neef van de vermoorde vrouw, die in Frankrijk in de procedure zat, komt naar het azc om de zaken af te handelen zoals dat zo koeltjes wordt genoemd. ‘Het’ moet echter wel gebeuren. Een aantal van mijn collega’s is hier zeer intensief mee bezig, zoals daar zijn de gesprekken, met de neef, Mongoolse gemeenschap en Franse rechercheurs en de crematie. Hoe gaat het nu verder? De verdachte, en partner van de vrouw, is overgebracht naar de gevangenis. Hij heeft inmiddels bekend. Zijn straf zal worden bepaald door de gerechtelijke macht.. De collega’s die hier zo mee bezig zijn, maken veel mee, van de afscheidsrituelen tot het laten reinigen van De Kamer. (Wie gaat daar op de korte termijn wonen?) Goed gedaan! Het team komt hier wel weer doorheen. Enkele collega’s van
Een aantal maal heb ik het genoegen gehad het Himalaya gebergte in het koninkrijk Nepal te mogen bezoeken. Vele steden en stadjes heb ik gezien maar nog meer dorpjes. Tijdens twee trekkings en een lange expeditie in noordoostelijk Nepal, ben ik daar talloze malen doorheen gelopen. Naamloze gehuchtjes, soms prachtig en spectaculair in een vallei of op een bergrug gelegen of tegen een bergwand aangebouwd. Vaak ook vies. Overal werd ik begroet met het, in Nepal bekende namaste of namaska . Namaste betekent zoveel als ‘ik buig voor jou’ en staat voor de erkenning van het goddelijke in de zielen. Het is dus een wederzijdse uitwisseling van respect van de zielen die de begroeting naar elkaar toe uitspreken. De handen worden hierbij plat tegen elkaar geduwd, het liefst voor het hart maar voor het hoofd of het derde oog mag ook. In het asielzoekerscentrum heb ik nu al een aantal zogenaamde ‘rechten en plichtengesprekken’ gevoerd met Nepalezen. Tijdens deze bijeenkomsten bekruipt me ee