Zondag 21 april 2002.
Imam Haselhoef zegt in het TV-programma Buitenhof dat 'wij' begrip moeten hebben voor het feit dat moslims in de anti-Israël demonstratie van vorige week, hakenkruizen met zich meedroegen om kritisch de politiek van Israël met die van de nazi's te vergelijken.
In hetzelfde programma is, ik had dit nooit verwacht, Frits Bolkenstein zeer emotioneel wanneer hij het heeft over de Amerikaanse jood die in dezelfde demonstratie door een groep Marokkanen werd achterna gezeten en in elkaar geslagen.
Burgemeester Cohen zorgt ervoor dat ongeveer 700 FC-Utrecht supporters terug worden gestuurd naar Utrecht, voor aanvang van de voetbalwedstrijd in Amsterdam tegen AJAX, omdat ze scandeerden: ‘Hamas, Hamas, joden aan het gas.’
Vandaag was er een pro-Israël demonstratie en schrijver Leon de Winter vatte de reacties en gevoelens van de joden binnen en buiten Israël goed samen. De joden kunnen zich geen verloren oorlogen verliezen. Deze mening ben ik al vele jaren toegedaan maar ik was 'm kwijt. Kwijt sinds het provocerende bezoek van Sharon aan de Tempelberg in 2000. De geweldsspiraal waarin de Palestijnen en Israëliërs gezamenlijk een dodendans in uitvoeren, kon ik van beide kanten niet meer begrijpen. En dat vond ik moeilijk te verteren. Vele malen was ik in Israël-Palestina en veel mensen van beide kanten ken of kende ik. Vreselijke aanslagen, moordpartijen, zinloos geweld, keiharde militaire acties, walgelijke oorlogsretoriek en propaganda en veel onschuldige doden, aan de ene kant meer dan aan de andere. Feitelijk is het geweld aan Palestijnse kant makkelijk te verklaren en dus eerder goed te praten, ze vechten terecht voor een onafhankelijke staat, de uitvoering laat ik even buiten beschouwing. Maar het verklaren van Israëlisch geweld is een stuk lastiger. ‘Zij zijn toch het volk dat de Holocaust heeft moeten doorleven?’ Voor veel mensen houdt dit in, dat zij op het terrein van de vrede een voorbeeldfunctie voor de gehele wereld (moeten) zijn. Het voert te ver door om nu de geschiedenis door te nemen, onder andere de oorlogen van 1948 en 1967. Beter is het, om het met een hedendaags voorbeeld van een drama te verduidelijken. (De herdenking vandaag van de 92.000 vermoorde (joodse) vrouwen in het concentratiekamp Ravensbrűck, zegt al veel te weinig mensen meer iets, helaas.) Na een recentelijk bezoek aan alle vernietigingskampen in Polen, de uitspraak van Leon de Winter (bedankt) én Screbrenica weet ik weer waar het aan Israëlische kant om gaat.
Ik heb net het eerste en tweede deel van de serie De Enclave gezien. Daar gaat het om! Deportaties, martelingen, selecties en gruwelijke massaslachtingen. Wat in Screbrenica met de moslims is gebeurd, is een zeer kleine episode van de Holocaust, de jodenvervolgingen tijdens de WO II onder het Nazi-regime. Screbrenica is in vergelijking daarmee niet meer waard dan een kleine notitie in een geschiedenisboek of een klein monument in een vernietigingskamp. Screbrenica is wat er gebeurde met de gehele joodse bevolking van een vooroorlogse Poolse stad.
Waar kunnen de joden nog veilig heen? Het anti-semitisme neemt per dag toe. Dus naar het onveilige Israël met vijandige buren.
Het TV-programma 7 Dagen maakte duidelijk dat als het er op aan komt, je het zelf moet doen en blij moet zijn dat je het zelf kunt doen, wie beschermt jou beter dan jijzelf? De anderen denken, vaak terecht, enkel en alleen aan henzelf, in welke tijd dan ook: 1941, 1948, 1995 of 2002, dat veranderd niet. Dat is wat de Israëliërs op dit moment (fout) doen.
Zelfbescherming daar gaat het voor de Israëliërs en de joden om.
Imam Haselhoef zegt in het TV-programma Buitenhof dat 'wij' begrip moeten hebben voor het feit dat moslims in de anti-Israël demonstratie van vorige week, hakenkruizen met zich meedroegen om kritisch de politiek van Israël met die van de nazi's te vergelijken.
In hetzelfde programma is, ik had dit nooit verwacht, Frits Bolkenstein zeer emotioneel wanneer hij het heeft over de Amerikaanse jood die in dezelfde demonstratie door een groep Marokkanen werd achterna gezeten en in elkaar geslagen.
Burgemeester Cohen zorgt ervoor dat ongeveer 700 FC-Utrecht supporters terug worden gestuurd naar Utrecht, voor aanvang van de voetbalwedstrijd in Amsterdam tegen AJAX, omdat ze scandeerden: ‘Hamas, Hamas, joden aan het gas.’
Vandaag was er een pro-Israël demonstratie en schrijver Leon de Winter vatte de reacties en gevoelens van de joden binnen en buiten Israël goed samen. De joden kunnen zich geen verloren oorlogen verliezen. Deze mening ben ik al vele jaren toegedaan maar ik was 'm kwijt. Kwijt sinds het provocerende bezoek van Sharon aan de Tempelberg in 2000. De geweldsspiraal waarin de Palestijnen en Israëliërs gezamenlijk een dodendans in uitvoeren, kon ik van beide kanten niet meer begrijpen. En dat vond ik moeilijk te verteren. Vele malen was ik in Israël-Palestina en veel mensen van beide kanten ken of kende ik. Vreselijke aanslagen, moordpartijen, zinloos geweld, keiharde militaire acties, walgelijke oorlogsretoriek en propaganda en veel onschuldige doden, aan de ene kant meer dan aan de andere. Feitelijk is het geweld aan Palestijnse kant makkelijk te verklaren en dus eerder goed te praten, ze vechten terecht voor een onafhankelijke staat, de uitvoering laat ik even buiten beschouwing. Maar het verklaren van Israëlisch geweld is een stuk lastiger. ‘Zij zijn toch het volk dat de Holocaust heeft moeten doorleven?’ Voor veel mensen houdt dit in, dat zij op het terrein van de vrede een voorbeeldfunctie voor de gehele wereld (moeten) zijn. Het voert te ver door om nu de geschiedenis door te nemen, onder andere de oorlogen van 1948 en 1967. Beter is het, om het met een hedendaags voorbeeld van een drama te verduidelijken. (De herdenking vandaag van de 92.000 vermoorde (joodse) vrouwen in het concentratiekamp Ravensbrűck, zegt al veel te weinig mensen meer iets, helaas.) Na een recentelijk bezoek aan alle vernietigingskampen in Polen, de uitspraak van Leon de Winter (bedankt) én Screbrenica weet ik weer waar het aan Israëlische kant om gaat.
Ik heb net het eerste en tweede deel van de serie De Enclave gezien. Daar gaat het om! Deportaties, martelingen, selecties en gruwelijke massaslachtingen. Wat in Screbrenica met de moslims is gebeurd, is een zeer kleine episode van de Holocaust, de jodenvervolgingen tijdens de WO II onder het Nazi-regime. Screbrenica is in vergelijking daarmee niet meer waard dan een kleine notitie in een geschiedenisboek of een klein monument in een vernietigingskamp. Screbrenica is wat er gebeurde met de gehele joodse bevolking van een vooroorlogse Poolse stad.
Waar kunnen de joden nog veilig heen? Het anti-semitisme neemt per dag toe. Dus naar het onveilige Israël met vijandige buren.
Het TV-programma 7 Dagen maakte duidelijk dat als het er op aan komt, je het zelf moet doen en blij moet zijn dat je het zelf kunt doen, wie beschermt jou beter dan jijzelf? De anderen denken, vaak terecht, enkel en alleen aan henzelf, in welke tijd dan ook: 1941, 1948, 1995 of 2002, dat veranderd niet. Dat is wat de Israëliërs op dit moment (fout) doen.
Zelfbescherming daar gaat het voor de Israëliërs en de joden om.
Peter Geerlings
21-4-2012
Ze kunnen niet anders. Doen ze dat wel dan is het afgelopen met ze. A thin line. een niet benijdenswaardige positie. Historische fouten en dramá's die nu slechts gedragen, maar nooit meer opgelost kunnen worden
BeantwoordenVerwijderen