Doorgaan naar hoofdcontent

Leidse moordende Singel


Voor de oude stadswal, voor de voormalige begraafplaats Groenensteeg, daar gebeurt het.

‘Zag ik het nou goed? Wat zag ik feitelijk?’ Ik wist: ‘Het gaat weer gebeuren.’

Wat ik al vermoedde ging zich nogmaals voltrekken. ‘Wat had die reiger nou in zijn lange spitse snavel? Spartelde het nu net nog?’ Voordat ik mijn verrekijker te pakken had hij 'het' doorgeslikt.

Moedereend deed van alles om haar uitdunnend groepje kuikens bijeen te houden, eenheid maakt een iets machtigere uitstraling. Maar kuikens zijn jong, te jong en luisteren niet altijd, ze zijn snel afgeleid en absoluut onwetend van de vele gevaren. Net buiten het groepje zwom een voornamelijk bruin- en een beetje geel gekleurd kuikentje, misschien dertig centimeter van zijn broertjes en zusjes verwijderd. Moedereend probeerde de avontuurlijke kleine Donald terug te kwaken, het was te laat. Ook haar gecombineerde zwemvliegmanoeuvre had geen zin meer.

Heel handig werd het kleintje door de dodelijke snavel uit het rustige water getrokken. De buit was binnen. De marteling voor het kleintje was begonnen. Het spartelde tevergeefs en na een minuut probeerde de reiger het nekje te breken met als gevolg een nog heftiger spartelend, bijna dood kuikentje. Een waarschijnlijke vader van het kleintje, ook niet vies van (huiselijk) geweld omdat hij de moeder tijdens de verwekking van weer zoveel kleintjes haast verzoop tijdens de verkrachting, deed nog een aanval naar de reiger toe die geenszins onder de indruk was. Integendeel, voor de kleine snavel van de verkrachter slikte hij eerst het hoofdje door, de laatste spartelingen en opeens was het kleintje van de aardbodem verdwenen. Maar hij/zij werd wel levend ingeslikt. ‘Hoe lang duurt het voordat…?’

Net buiten het blikveld van mijn verrekijker was er nog een toeschouwer, namelijk 'onze' visser, die hier bijna dagelijks op zijn vaste stekje zit. Hij was heel kwaad op de reiger en schreeuwde naar hem, nee erger nog, het leek wel of hij met de moordenaar sprak. Waarschijnlijk had de visser door dat hij indirect verantwoordelijk was voor de dood van de kleintjes. Hij geeft de reiger dagelijks een aantal visjes die hij voor de lol heeft gevangen. Het is hier zodoende een luilekkerlandstekje van de reiger geworden. Visjes worden wonderbaarlijk snel doorgeslikt, veel sneller dan een spartelend en piepend klein kuikentje.

Met een licht naar gevoel in mijn maag gaf ik mijn eigen kleintje de fles met opvolgmelk. In de prehistorie en zelfs nog lang daarna golden voor mensenkleintjes waarschijnlijk dezelfde wetten.

Na de fles zag ik tot mijn verbazing dat de visser nog steeds bezig was met de reiger, hij sprak nog steeds het langgesnavelde dier toe. Moedereend en haar resterende kleintjes waren nog steeds gevaarlijk dichtbij in de buurt. De reiger naderde weer maar nu ging de visser over op tactiek van grof geweld, verbaal toespreken had geen uitwerking. Hij gooide zijn lokaas naar de eendjes zodat die dichter bij hem in de buurt zouden komen en een machtiger blok konden vormen. Hij had kunnen weten dat de altijd aanwezige ganzen dit eveneens zouden opmerken en agressief hun meerderheidsdeel zouden gaan komen opeisen. De groep eenden stoof uit elkaar en de geduldige reiger zag zijn kans al weer schoon waardoor de visser nu grove actiemaatregelen nam. De hengel waarmee hij zelf geregeld de Leidse vissen martelt en waaraan hij net levend aas had geprikt en dus veroordeeld tot de marteldood, gebruikte hij nu als slagwapen waarmee hij uithaalde naar de directe moordenaar. Ik kon een glimlach niet onderdrukken bij het aanzien van dit tafereel. Helaas kan ik niet vermelden dat de visser in de Singel viel, dat zou te mooi zijn geweest bij al dit geweld. Enfin, het lukte hem wel de laatste vier kuikentjes te redden.

Nog even mopperde hij op de reiger. De stilte op de Singel was weergekeerd.

Ten tijde van dit schrijven, zeker een uur na het bovenstaande voorval, is de reiger ondertussen weer stukje bij beetje bij de met dubbele maten metende mensenhobbyist teruggekeerd. De gevleugelde moordenaar is puur, is de wijste en zeer geduldig, hij staat al weer klaar voor een lekker klein kuikentje of een visje, van de visser natuurlijk.


 
Peter Geerlings

17-4-2006

Reacties

Populaire posts van deze blog

NAMASTE!

Een aantal maal heb ik het genoegen gehad het Himalaya gebergte in het koninkrijk Nepal te mogen bezoeken. Vele steden en stadjes heb ik gezien maar nog meer dorpjes. Tijdens twee trekkings en een lange expeditie in noordoostelijk Nepal, ben ik daar talloze malen doorheen gelopen. Naamloze gehuchtjes, soms prachtig en spectaculair in een vallei of op een bergrug gelegen of tegen een bergwand aangebouwd. Vaak ook vies. Overal werd ik begroet met het, in Nepal bekende namaste of namaska . Namaste betekent zoveel als ‘ik buig voor jou’ en staat voor de erkenning van het goddelijke in de zielen. Het is dus een wederzijdse uitwisseling van respect van de zielen die de begroeting naar elkaar toe uitspreken. De handen worden hierbij plat tegen elkaar geduwd, het liefst voor het hart maar voor het hoofd of het derde oog mag ook. In het asielzoekerscentrum heb ik nu al een aantal zogenaamde ‘rechten en plichtengesprekken’ gevoerd met Nepalezen. Tijdens deze bijeenkomsten bekruipt me ee

Waar is papa?

De eerste anti-muggen coil van het jaar had ik aangestoken. Huiswerk af en plots zag ik dat ik de kaars voor mij had aangestoken terwijl het nog licht was. Dat doe ik nooit. Alleen. Het is 18 mei. Filosofie. Wat is het zijn en wat is het bestaan? Waar is papa? Ik weet het echt niet. Wat zie ik? Prachtige diversiteit van volle gezonde veelgroenige bomen. Visjes die uit het water springen om uit het gekrioel van vliegjes aan het wateroppervlak een buit te vangen. Een enkele boot, één enkele meerkoet maar! De zwaluwen luiden het einde van de dag in. Ze vliegen onnavolgbaar. De vleugels van de soepele vliegende meeuwen worden van onderen, goudverlicht door de ondergaande zon. Vliegtuigen vliegen naar noord, oost, zuid en west. Windstil, bijna geen verkeer. Een prettige kakofonie van vogelgeluiden. Een glas wijn en een lege stoel naast me. Zat papa daar maar, samen op het pontje. Maar waar is hij? Veel religies gaan uit van een goddelijke oorsprong waaruit

Geen oorlog kunnen verliezen

Zondag 21 april 2002. Imam Haselhoef zegt in het TV-programma Buitenhof dat 'wij' begrip moeten hebben voor het feit dat moslims in de anti-Israël demonstratie van vorige week, hakenkruizen met zich meedroegen om kritisch de politiek van Israël met die van de nazi's te vergelijken. In hetzelfde programma is, ik had dit nooit verwacht, Frits Bolkenstein zeer emotioneel wanneer hij het heeft over de Amerikaanse jood die in dezelfde demonstratie door een groep Marokkanen werd achterna gezeten en in elkaar geslagen. Burgemeester Cohen zorgt ervoor dat ongeveer 700 FC-Utrecht supporters terug worden gestuurd naar Utrecht, voor aanvang van de voetbalwedstrijd in Amsterdam tegen AJAX, omdat ze scandeerden: ‘Hamas, Hamas, joden aan het gas.’ Vandaag was er een pro-Israël demonstratie en schrijver Leon de Winter vatte de reacties en gevoelens van de joden binnen en buiten Israël goed samen. De joden kunnen zich geen verloren oorlogen verliezen . Deze mening ben ik al vele jar