Voor de oude stadswal, voor de voormalige begraafplaats
Groenensteeg, daar gebeurt het.
‘Zag ik het nou goed? Wat zag ik feitelijk?’ Ik wist: ‘Het
gaat weer gebeuren.’
Wat ik al vermoedde ging zich nogmaals voltrekken. ‘Wat had
die reiger nou in zijn lange spitse snavel? Spartelde het nu net nog?’ Voordat
ik mijn verrekijker te pakken had hij 'het' doorgeslikt.
Moedereend deed van alles om haar uitdunnend groepje kuikens
bijeen te houden, eenheid maakt een iets machtigere uitstraling. Maar kuikens
zijn jong, te jong en luisteren niet altijd, ze zijn snel afgeleid en absoluut
onwetend van de vele gevaren. Net buiten het groepje zwom een voornamelijk
bruin- en een beetje geel gekleurd kuikentje, misschien dertig centimeter van
zijn broertjes en zusjes verwijderd. Moedereend probeerde de avontuurlijke
kleine Donald terug te kwaken, het was te laat. Ook haar gecombineerde zwemvliegmanoeuvre
had geen zin meer.
Heel handig werd het kleintje door de dodelijke snavel uit
het rustige water getrokken. De buit was binnen. De marteling voor het kleintje
was begonnen. Het spartelde tevergeefs en na een minuut probeerde de reiger het
nekje te breken met als gevolg een nog heftiger spartelend, bijna dood
kuikentje. Een waarschijnlijke vader van het kleintje, ook niet vies van
(huiselijk) geweld omdat hij de moeder tijdens de verwekking van weer zoveel
kleintjes haast verzoop tijdens de verkrachting, deed nog een aanval naar de
reiger toe die geenszins onder de indruk was. Integendeel, voor de kleine
snavel van de verkrachter slikte hij eerst het hoofdje door, de laatste
spartelingen en opeens was het kleintje van de aardbodem verdwenen. Maar
hij/zij werd wel levend ingeslikt. ‘Hoe lang duurt het voordat…?’
Net buiten het blikveld van mijn verrekijker was er nog een
toeschouwer, namelijk 'onze' visser, die hier bijna dagelijks op zijn vaste
stekje zit. Hij was heel kwaad op de reiger en schreeuwde naar hem, nee erger
nog, het leek wel of hij met de moordenaar sprak. Waarschijnlijk had de visser
door dat hij indirect verantwoordelijk was voor de dood van de kleintjes. Hij
geeft de reiger dagelijks een aantal visjes die hij voor de lol heeft gevangen.
Het is hier zodoende een luilekkerlandstekje van de reiger geworden. Visjes
worden wonderbaarlijk snel doorgeslikt, veel sneller dan een spartelend en
piepend klein kuikentje.
Met een licht naar gevoel in mijn maag gaf ik mijn eigen
kleintje de fles met opvolgmelk. In de prehistorie en zelfs nog lang daarna
golden voor mensenkleintjes waarschijnlijk dezelfde wetten.
Na de fles zag ik tot mijn verbazing dat de visser nog
steeds bezig was met de reiger, hij sprak nog steeds het langgesnavelde dier
toe. Moedereend en haar resterende kleintjes waren nog steeds gevaarlijk
dichtbij in de buurt. De reiger naderde weer maar nu ging de visser over op
tactiek van grof geweld, verbaal toespreken had geen uitwerking. Hij gooide
zijn lokaas naar de eendjes zodat die dichter bij hem in de buurt zouden komen
en een machtiger blok konden vormen. Hij had kunnen weten dat de altijd
aanwezige ganzen dit eveneens zouden opmerken en agressief hun meerderheidsdeel
zouden gaan komen opeisen. De groep eenden stoof uit elkaar en de geduldige
reiger zag zijn kans al weer schoon waardoor de visser nu grove
actiemaatregelen nam. De hengel waarmee hij zelf geregeld de Leidse vissen
martelt en waaraan hij net levend aas had geprikt en dus veroordeeld tot de
marteldood, gebruikte hij nu als slagwapen waarmee hij uithaalde naar de
directe moordenaar. Ik kon een glimlach niet onderdrukken bij het aanzien van
dit tafereel. Helaas kan ik niet vermelden dat de visser in de Singel viel, dat
zou te mooi zijn geweest bij al dit geweld. Enfin, het lukte hem wel de laatste
vier kuikentjes te redden.
Nog even mopperde hij op de reiger. De stilte op de Singel
was weergekeerd.
Ten tijde van dit schrijven, zeker een uur na het
bovenstaande voorval, is de reiger ondertussen weer stukje bij beetje bij de
met dubbele maten metende mensenhobbyist teruggekeerd. De gevleugelde
moordenaar is puur, is de wijste en zeer geduldig, hij staat al weer klaar voor
een lekker klein kuikentje of een visje, van de visser natuurlijk.
Peter Geerlings
17-4-2006
Reacties
Een reactie posten