Doorgaan naar hoofdcontent

Aldi-tas

Voorgeschiedenis. 

Op een zekere dag op het asielzoekerscentrum (azc) een drama voor. Er is een steekpartij met een, voor een mevrouw uit Mongolie, fatale afloop. Zij laat een dochtertje van zeven jaar na.

Een neef van de vermoorde vrouw, die in Frankrijk in de procedure zat, komt naar het azc om de zaken af te handelen zoals dat zo koeltjes wordt genoemd. ‘Het’ moet echter wel gebeuren. Een aantal van mijn collega’s is hier zeer intensief mee bezig, zoals daar zijn de gesprekken, met de neef, Mongoolse gemeenschap en Franse rechercheurs en de crematie.

Hoe gaat het nu verder?

De verdachte, en partner van de vrouw, is overgebracht naar de gevangenis. Hij heeft inmiddels bekend. Zijn straf zal worden bepaald door de gerechtelijke macht..

De collega’s die hier zo mee bezig zijn, maken veel mee, van de afscheidsrituelen tot het laten reinigen van De Kamer. (Wie gaat daar op de korte termijn wonen?) Goed gedaan! Het team komt hier wel weer doorheen.

Enkele collega’s van de beveiliging, toevalligerwijs ook betrokken geweest bij een eerder voorgedane zelfdoding, hebben wel een enorme knauw opgelopen. Zij zullen van lieverlee terugkeren op de locatie. Sterkte.

De verantwoordelijkheid van het dochtertje ligt nu bij Bureau Jeugdzorg. Rond haar persoon is zich een heel juridisch netwerk aan het ontpoppen. Misschien moet ze terug naar Frankrijk vanwege een Dublinclaim, misschien naar familieleden in Mongolië. Of blijft ze in Nederland? Haar toekomst, zonder moeder, is zeer onzeker.

En de vermoorde mevrouw? Haar neef heeft Frankrijk voorgoed verlaten. Gisteren heeft hij alle formaliteiten afgehandeld. Hij wilde het dochtertje meenemen naar Mongolië maar dat kon niet vanwege onduidelijke plannen, -familierelatie en -zorgmogelijkheden. De urn van mevrouw stond al een tijdje in een kantoorkast op het kantoor van collega’s. De neef nam met mijn collega de laaste zaken door en verliet toen het centrum, op weg naar Schiphol.

Het volgende tafereel speelde zich voor mijn ogen af.

Een Mongoolse man verlaat het azc, hij is alleen. Enkel van ons neemt hij nog afscheid. Hij draagt een zware rugzak op zijn rug, alpino-pet op en heeft nog wat handbagage. In zijn handen draagt hij de urn met stoffelijk overschot van zijn tante. In een Aldi-zak...

Peter Geerlings
23-12-2005

Reacties

Populaire posts van deze blog

NAMASTE!

Een aantal maal heb ik het genoegen gehad het Himalaya gebergte in het koninkrijk Nepal te mogen bezoeken. Vele steden en stadjes heb ik gezien maar nog meer dorpjes. Tijdens twee trekkings en een lange expeditie in noordoostelijk Nepal, ben ik daar talloze malen doorheen gelopen. Naamloze gehuchtjes, soms prachtig en spectaculair in een vallei of op een bergrug gelegen of tegen een bergwand aangebouwd. Vaak ook vies. Overal werd ik begroet met het, in Nepal bekende namaste of namaska . Namaste betekent zoveel als ‘ik buig voor jou’ en staat voor de erkenning van het goddelijke in de zielen. Het is dus een wederzijdse uitwisseling van respect van de zielen die de begroeting naar elkaar toe uitspreken. De handen worden hierbij plat tegen elkaar geduwd, het liefst voor het hart maar voor het hoofd of het derde oog mag ook. In het asielzoekerscentrum heb ik nu al een aantal zogenaamde ‘rechten en plichtengesprekken’ gevoerd met Nepalezen. Tijdens deze bijeenkomsten bekruipt me ee

Waar is papa?

De eerste anti-muggen coil van het jaar had ik aangestoken. Huiswerk af en plots zag ik dat ik de kaars voor mij had aangestoken terwijl het nog licht was. Dat doe ik nooit. Alleen. Het is 18 mei. Filosofie. Wat is het zijn en wat is het bestaan? Waar is papa? Ik weet het echt niet. Wat zie ik? Prachtige diversiteit van volle gezonde veelgroenige bomen. Visjes die uit het water springen om uit het gekrioel van vliegjes aan het wateroppervlak een buit te vangen. Een enkele boot, één enkele meerkoet maar! De zwaluwen luiden het einde van de dag in. Ze vliegen onnavolgbaar. De vleugels van de soepele vliegende meeuwen worden van onderen, goudverlicht door de ondergaande zon. Vliegtuigen vliegen naar noord, oost, zuid en west. Windstil, bijna geen verkeer. Een prettige kakofonie van vogelgeluiden. Een glas wijn en een lege stoel naast me. Zat papa daar maar, samen op het pontje. Maar waar is hij? Veel religies gaan uit van een goddelijke oorsprong waaruit

Geen oorlog kunnen verliezen

Zondag 21 april 2002. Imam Haselhoef zegt in het TV-programma Buitenhof dat 'wij' begrip moeten hebben voor het feit dat moslims in de anti-Israël demonstratie van vorige week, hakenkruizen met zich meedroegen om kritisch de politiek van Israël met die van de nazi's te vergelijken. In hetzelfde programma is, ik had dit nooit verwacht, Frits Bolkenstein zeer emotioneel wanneer hij het heeft over de Amerikaanse jood die in dezelfde demonstratie door een groep Marokkanen werd achterna gezeten en in elkaar geslagen. Burgemeester Cohen zorgt ervoor dat ongeveer 700 FC-Utrecht supporters terug worden gestuurd naar Utrecht, voor aanvang van de voetbalwedstrijd in Amsterdam tegen AJAX, omdat ze scandeerden: ‘Hamas, Hamas, joden aan het gas.’ Vandaag was er een pro-Israël demonstratie en schrijver Leon de Winter vatte de reacties en gevoelens van de joden binnen en buiten Israël goed samen. De joden kunnen zich geen verloren oorlogen verliezen . Deze mening ben ik al vele jar